ชะมดแผงสันหางดำ ดูคล้ายกับชะมดแผงหางปล้อง (Viverra zibetha) และชะมดมลายู (Viverra tangalunga) มากจนจำแนกสับสนได้ง่าย โดยทั่วไปมีสีเทา บางตัวอาจมีสีอมเหลืองหรือน้ำตาล ตามลำตัวมีลายจุดทั่วไป บางจุดเชื่อมต่อกันจนเป็นขยุ้มหรืออาจเรียงร้อยกันเป็นสายในแนวดิ่งบริเวณหลัง สันหลังมีขนสีดำตั้งเป็นแผงตลอดแนวไปถึงหางงหางมีแถบดำสลับขาวเป็นปล้อง แต่บริเวณสันด้านบนของหางจะเป็นลายดำเชื่อมติดกันตลอด ตัวเต็มวัยมีความยาวหัว-ลำตัว 76-77 เซนติเมตร หางยาว 33-39 เซนติเมตร  หนักประมาณ 6.6-8.4 กิโลกรัม

ชะมดแผงสันหางดำมีเขตกระจายพันธุ์ในจีนตอนใต้ กัมพูชา ลาว คาบสมุทรมลายู พม่า ไทย เวียดนาม พบได้ในป่าหลายประเภท ทั้งป่าดิบ ป่าเบญจพรรณ และป่าเต็งรัง ส่วนใหญ่มักอยู่ในที่ต่ำกว่า 300 เมตร หากินบนพื้นดินเป็นหลัก 

ชะมดแผงสันหางดำต้องประสบเคราะห์กรรมที่เลวร้าย เพราะถูกล่าอย่างหนัก จำนวนมากต้องเป็นเหยื่อของนายพราน เป็นสัตว์ที่ติดแร้วได้ง่าย ป่าพื้นที่ต่ำซึ่งเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยสำคัญของสัตว์ชนิดนี้ก็ถูกบุกรุกแผ้วถางได้ง่าย การที่ป่าพื้นที่ต่ำต้องถูกแปลงสภาพเป็นพื้นที่กสิกรรม ทำให้สัตว์ชนิดนี้ไม่มีที่อยู่ ส่งผลให้จำนวนประชากรทั่วเขตกระจายพันธุ์ลดลงอย่างต่อเนื่อง ชะมดแผงสันหางดำในจีนและเวียดนามดูจะโชคร้ายที่สุด เพราะผู้คนในสองประเทศนี้นิยมกินชะมดมากขึ้น ไม่มีใครเห็นสัตว์ชนิดนี้ในจีนมาตั้งแต่ปี 2541 แล้ว ส่วนในประเทศไทยก็มีรายงานการพบเห็นน้อยมาก

ปัจจุบัน ไอยูซีเอ็นประเมินสถานภาพประชากรไว้ว่า อันตราย ในไทยจัดเป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง